We need a company σκέφτηκαν ο Jan Lauwers και η Grace Ellen Barkey εν έτει 1986 και η ανάγκη έγινε μια επιτυχημένη πραγματικότητα 30, αισίως, ετών.
[Γράφει η Μαριάννα Παπάκη]
Στη διάρκεια των 30 αυτών χρόνων η Needcompany διαμόρφωσε φυσικά τη δική της προσωπικότητα, μια προσωπικότητα αναγνωρίσιμη κυρίως από δύο χαρακτηριστικά: τα διαφορετικά πεδία τέχνης στα οποία η ομάδα κινείται καλλιτεχνικά (θέατρο, χορός, performance, visual art κ.α.) και την ποικιλία εθνικοτήτων των μελών του σχήματος το οποίο αντιπροσωπεύουν καλλιτέχνες από εφτά, κατά μέσο όρο, διαφορετικές χώρες.
Στη διάρκεια των χρόνων το «κλειστό» σχήμα των performers που οι Jan Lauwers και Grace Ellen Barkey είχαν συγκεντρώσει γύρω τους έγινε μέρος ενός πιο μακροπρόθεσμου οράματος για την ομάδα. Παράλληλα δηλαδή με τις παραστάσεις της Needcompany, οι συνεργάτες – καλλιτέχνες είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν – ή και να δοκιμαστούν παρουσιάζοντας – τη δική τους δουλειά. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα να αναπτυχθούν εντός της ομάδας πολλές δημιουργικές καλλιτεχνικές «συμμαχίες»: Lemm & Barkey (συνεργασία μεταξύ της χορογράφου Grace Ellen Barkey και της σχεδιάστριας κοστουμιών Lot Lemm, από το 2004), MaisonDahBonnema (συνεργασία μεταξύ των performers Hans Petter Dahl και Anna Sophia Bonnema, από το 2003) και την OHNO COOPERATION (συνεργασία μεταξύ του performer και συνθέτη Maarten Seghers και του ιδρυτή της Needcompany Jan Lauwers, από το 2006).
Αποτέλεσμα της συνεργασίας του Lauwers με τον Seghers είναι και η παράσταση που θα δούμε από τη Needcompany, στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών, και έχει τίτλο:The Blind Poet!
Το The blind poet μιλά για τη ζωή δύο ποιητών, του δημοφιλούς τον 10ο και 11ο αιώνα, τυφλού Άραβα Αμπού αλ’ αλά αλ Μααρί και της ανατρεπτικής Βαλλιάντα μπιν αλ Μουστακφί από την αραβική Ανδαλουσία, ποιήτριας που έγραψε κατά τον 11ο αιώνα.
Οι δύο αυτοί δημιουργοί αποτύπωσαν στο έργο τους μια εποχή κατά την οποια οι γυναίκες είχαν ισχυρή εξουσία, ο αθεϊσμός ήταν διαδεδομένος και η Ευρώπη ήταν εντελώς διαφορετική από ό,τι πιστεύουμε σήμερα. Με αφορμή τα έργα των ποιητών και μετά από έρευνα του θιάσου, η παράσταση αποκαλύπτει πώς ό,τι ονομάζουμε ευρωπαϊκή ταυτότητα είναι δομημένο σε αμέτρητα ψεύδη.
Η παράσταση έκανε πρεμιέρα την άνοιξη του 2015 στο “Kunstenfestivaldesarts” στις Βρυξέλλες και αποτελεί την πιο πρόσφατη δουλειά του Jan Lauwers σε συνεργασία με τον συνθέτη Maarten Seghers. O Lauwers ξεκινά με τα «οικογενειακά δέντρα» των ηθοποιών για να γράψει μια νέα ιστορία που βασίζεται σε διάφορες εθνικότητες, κουλτούρες και γλώσσες πηγαίνοντας πάνω από 1000 χρόνια πίσω ώστε να αναλογιστούμε την έννοια της ταυτότητας στη σημερινή πολυπολιτισμική Ευρώπη.
Η παράσταση Blind Poet είναι η δεύτερη δουλειά της βελγικής ομάδας, που θα έχει την ευκαιρία το ελληνικό κοινό να παρακολουθήσει, μετά το «Δωμάτιο της Ισαβέλλας» με το οποίο μας είχε επισκεφθεί η Needcompany το 2007.
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!
Τρίτη 28 & Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016, στις 21.00
Πειραιώς 260 (Δ)
Η παράσταση είναι πολύγλωσση, με ελληνικούς υπέρτιτλους
Τρεις ιδιαίτερες μουσικές βραδιές θα μας χαρίσει το Φεστιβάλ Αθηνών προς το τέλος Ιουνίου. Τρεις συναυλίες με ήχους του κόσμου από εξαίρετους μουσικούς της ελληνικής αλλά και της διεθνούς σκηνής.
[Γράφει η Μαριάννα Παπάκη]
Σαβίνα Γιαννάτου
Λάμια Μπεντίουι
Η αρχή θα γίνει στις 20 Ιουνίου με την Σαβίνα Γιαννάτου, τους Primavera en Salonico και την Lamia Bedioui. Η βραδιά είναι αφιερωμένη στις μουσικές όλων αυτών που βρίσκονται ξένοι σε έναν τόπο και οι φωνές της Σαβίνας Γιαννάτου και της Λάμια Μπεντίουι είναι το κατάλληλο όχημα γι’ αυτό το ταξίδι!
Τραγούδια από την Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τη Νότιο Ιταλία, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, σεφαραδίτικα, αρμένικα, βαλκανικά και ελληνικά της ξενιτιάς – τραγούδια που αναφέρονται σε κοινότητες, μειονότητες, εθνικές και κοινωνικές ομάδες, ακόμη και ολόκληρους λαούς που βρέθηκαν περαστικοί, «φιλοξενούμενοι» ή εγκατεστημένοι μακριά από τον ιστορικό γενέθλιο τόπο τους.
Οι φωνητικοί αυτοσχεδιασμοί της Σαβίνας Γιαννάτου, η εξ ανατολής αύρα της, τυνησιακής καταγωγής, Λάμια Μπεντίουι καθώς και η συμβολή των δεξιοτεχνών μουσικών που απαρτίζουν τους Primavera en Salonico πετυχαίνουν μαζί επί σκηνής κάτι παραπάνω από μια άρτια εκτέλεση μιας παρτιτούρας. Πετυχαίνουν να μεταφέρουν, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, το βίωμα που φέρει κάθε μία από τις ιστορίες πίσω από τα τραγούδια κάνοντας μας με αυτό τον τρόπο να νιώσουμε «τα τραγούδια του Άλλου» δικά μας τραγούδια. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό! Μην τους χάσετε!
NO WALL MUSIC Mikelis & Najem project: Στις ξεχωριστές μουσικές βραδιές του Φεστιβάλ συγκαταλέγεται και η συναυλία των NO WALL MUSIC Mikelis & Najem project δηλαδή του σχήματος του Δημήτρη Μικέλη, ο οποίος ζει και εργάζεται στη Ραμάλλα της Παλαιστίνης τα τελευταία επτά χρόνια, και του γεννημένου στα Ιεροσόλυμα Μοχάμεντ Νατζέμ. Με αφετηρία την αραβική μουσική οι Δημήτρης Μικέλης και Μοχάμεντ Νατζέμ θα παρουσιάσουν μια βραδιά με, κατά βάση, world χαρακτήρα που σε στιγμές θα κλείνει το μάτι στην κλασική και την τζαζ!
Μαζί τους παίζουν μουσικοί από όλο τον κόσμο (Παλαιστίνη, Σκοτία, Τυνησία, Γαλλία), δημιουργώντας ένα άκρως ενδιαφέρον και οικείο μουσικό αποτέλεσμα.
Στις 30 Ιουνίου σειρά έχει η εμφάνιση του Sokratis Sinopoulos Quartet! Όσοι αγαπούν την παραδοσιακή, τη τζαζ και τη world μουσική σίγουρα γνωρίζουν και εκτιμούν τον Σωκράτη Σινόπουλο, δεξιοτέχνη της πολίτικης λύρας.
Με συνεργασίες που περιλαμβάνουν ονόματα όπως η Δόμνα Σαμίου, o Χρόνης Αηδονίδης, ο Ross Daly, ο Ara Dinkjian, η Loreena Mckennitt, η Ελένη Καραΐνδρου, η Μαρία Φαραντούρη, ο Charles Loyed, με συνεχείς συναυλίες ανά τον κόσμο, ο Σωκράτης Σινόπουλος διαγράφει ήδη μία αξιοπρόσεκτη και ζηλευτή πορεία.
Το σχήμα με το οποίο θα τον δούμε στον Κήπο της Πειραιώς 260 αποτελείται από εξίσου ικανούς δεξιοτέχνες μουσικούς και δημιουργήθηκε το 2011. Το πρώτο άλμπουμ του κουαρτέτου ηχογραφήθηκε με παραγωγό τον Manfred Eicher και εκδόθηκε από την ECM records τον Σεπτέμβριο του 2015. Και επειδή, ως γνωστόν, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, με τέτοια αρχή στη δισκογραφία σίγουρα αναμένουμε τα καλύτερα!
Όταν μιλήσαμε για να κανονίσουμε τη συνέντευξη, βρισκόταν στη Βουδαπέστη όπου ζει μόνιμα πλέον. Θα ερχόταν στην Ελλάδα για πολύ λίγο και μετά πάλι Βουδαπέστη για να κανονίσει τις επόμενες συναυλίες της ανά τον κόσμο. Έλαβα τις απαντήσεις της από τη Νέα Ζηλανδία όπου είναι σε εξέλιξη η περιοδεία του έργου του σπουδαίου συνθέτη John Psathas «No man’s land». Θα ακολουθήσουν projects σε Ελλάδα, έπειτα σε Ουγγαρία και Γαλλία… Η Σοφία Λαμπροπούλου, δεξιοτέχνις στο κανονάκι, ανήκει στη σημαντική γενιά των νέων Ελλήνων μουσικών που διαπρέπουν διεθνώς, δουλεύουν ουσιαστικά και ήσυχα χωρίς να επιδεικνύουν την επιτυχία τους και χτίζουν μέρα με τη μέρα το μουσικό τους έργο με επίγνωση και αγάπη. Συνέχεια ανάγνωσης Σοφία Λαμπροπούλου: Ταξιδεύει στον κόσμο με ένα … κανονάκι!→
Στις 28, 29 και 30 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί στην Τήνο ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά φεστιβάλ, το Jazz on Tinos, που για 7 συναπτά έτη έχει παρουσιάσει και εξακολουθεί να παρουσιάζει, με ελεύθερη είσοδο στο κοινό, μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα τόσο της ελληνικής όσο και της διεθνούς τζαζ σκηνής και μάλιστα σε συμπράξεις που ενθουσιάζουν το μυημένο κοινό της τζαζ και δελεάζουν το αμύητο. Το Φεστιβάλ Jazz on Tinos, οργανώνεται από το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού και μαζί με το Tinos World Festival, η διοργάνωση του οποίου ακολούθησε χρονικά, αποτελούν δύο εξαιρετικές περιπτώσεις φεστιβάλ καθώς, με την ποιότητά τους και την σοβαρότητα με την οποία διοργανώνονται, κατάφεραν κάτι ιδιαίτερο∙ να ανοίξουν το δρόμο για ένα διαφορετικό κοινό επισκεπτών στο νησί και να δώσουν στην Τήνο αφορμές για να αποτελεί, εκτός από έναν σημαντικό προσκυνηματικό προορισμό, και έναν πόλο έλξης σύγχρονου πολιτιστικού τουρισμού. Με λίγα λόγια έδωσε άλλη πνοή στο νησί το οποίο, ως γενέτειρα σπουδαίων καλλιτεχνών, αξίζει να έχει μια αξιόλογη σύγχρονη πολιτιστική δραστηριότητα. Με αφορμή το Φεστιβάλ Jazz on Tinos 2015 o Προϊστάμενος του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού, κύριος Μάρκος Βιδάλης, μας ″ξεναγεί″ στις δράσεις του κάνοντας μια αναδρομή σε όσα πραγματοποιήθηκαν αλλά και μια προβολή σε όσα θα παρουσιαστούν… προσεχώς!
Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη
Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού: Η ίδρυση και οι πρώτες δράσεις To Ίδρυμα δημιουργήθηκε το 2001 από το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας και τον Οκτώβριο του 2002 υπεγράφη το σχετικό Προεδρικό διάταγμα με τον Οργανισμό του. Όταν αποφάσισε το Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας να ιδρύσει αυτό το πολιτιστικό, συνεδριακό, εκπαιδευτικό κέντρο σκοπός του ήταν, να προβάλλει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του νησιού μας∙ τις τέχνες, τα γράμματα, τα μνημεία, την ιστορία, να τα προβάλλει και, αν θες, να τα ανανεώσει κιόλας. Στο διάβα των χρόνων, γιατί πλέον έχουμε 13 χρόνια δράσης, προχωρήσαμε και λίγο περισσότερο φτάνοντας σε επισκευές περιστεριώνων, προβάλλαμε μέσα από μεγάλες εκθέσεις έργα ακαδημαϊκών γνωστών καλλιτεχνών όπως ο Γαΐτης, ο Νικηφόρος Λύτρας και οι γιοι του, ο Λαμέρας, ο Σώχος, οι Φιλιππότιδες και όλα αυτά σε συνεργασία με μεγάλα Ιδρύματα της Ελλάδας όπως η Εθνική Πινακοθήκη, το Μουσείο Μπενάκη κ.ά.
Επίσης, προβάλλαμε και κάποια άλλα ιδιαίτερα δείγματα τέχνης που έχει το νησί μας. Όπως είναι ευρέως γνωστό είναι θρησκευτικό και προσκυνηματικό κέντρο της Ελλάδας. Σε εκθέσεις παρουσιάσαμε εκκλησιαστικά μνημεία που υπάρχουν στο νησί, εικόνες και εκκλησιαστικά σκεύη. Προχωρήσαμε επίσης στην ανάδειξη πιο σύγχρονων καλλιτεχνών και τα τελευταία χρόνια στην ανάδειξη έργων μοντέρνων εικαστικών με εποχικές κυρίως εκθέσεις που πλαισιώνουν την κεντρική έκθεση του Ιδρύματος που είναι η έκθεση των έργων του Γιαννούλη Χαλεπά.
Μάρκος Βιδάλης, Προϊστάμενος Ι.ΤΗ.Π.
Η αρχή και η συνέχεια της δικής μου σχέσης με το Ι.ΤΗ.Π.
Τώρα, ως προς τη δική μου σχέση: εγώ ήρθα στο Ίδρυμα το 2003, μετά από μια προκήρυξη που είχε γίνει, στην αρχή ως γραμματέας μετά ως προϊστάμενος υπηρεσιών. Στην Τήνο γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα και μετά πήγα στην Αθήνα για σπουδές και μεταπτυχιακά στην Ελβετία. Επέστρεψα στην Ελλάδα μετά από 9 χρόνια απουσίας. Στην Τήνο, όπως γενικά στα νησιά μας, το χειμώνα είμαστε πιο άνετοι σε σχέση με τη δουλειά και προετοιμαζόμαστε για το καλοκαίρι αλλά το καλοκαίρι δεν προλαβαίνουμε να κοιμηθούμε για να υλοποιήσουμε τα σχέδιά μας! Τίποτε δεν είναι το ίδιο κάθε μέρα, όλο και κάτι αλλάζει. Χαρές όταν όλα πάνε καλά, στενοχώρια όταν κάτι δεν πραγματοποιείται.
Jazz on Tinos και World Music Festival: Ίδρυση και συνέχεια! Η ιδέα για το φεστιβάλ jazz μουσικής ήταν πολύ παλιά, ήδη από το 2005 είχαμε συζητήσει με τον τότε Πρόεδρο του Ιδρύματός μας κ. Παναγιώτη Ρουμελιώτη όταν είχαμε τότε θεσπίσει ένα φεστιβάλ κλασικής μουσικής… Σε εκείνη λοιπόν τη χρονική στιγμή είχαμε σκεφτεί να κάνουμε και ένα τζαζ φεστιβάλ σε μια εποχή που δεν υπήρχαν πολλά τζαζ φεστιβάλ στην Ελλάδα. Υπήρξαν κάποιοι ενδοιασμοί και τελικά δεν προχώρησε τότε η ιδέα ενός jazz φεστιβάλ. Το 2008 μας έγινε μια σοβαρή πρόταση από έναν γνώστη του είδους, Τήνιο στην καταγωγή και συμμαθητή μου, ο οποίος έφερε στο Διοικητικό Συμβούλιο μια πρόταση, το Δ.Σ. τη δέχτηκε, πήρε το ρίσκο και ήδη από το 2009 το Ίδρυμά μας οργάνωσε αυτό το μεγάλο Φεστιβάλ που παρά τις δυσκολίες και με τα λίγα μέσα που διαθέτει καταφέρνει για 7 χρόνια να πραγματοποιείται αδιαλείπτως και να γίνεται ένα από τα καλύτερα jazz φεστιβάλ της Ελλάδας. Πρόκειται για jazz φεστιβάλ που έχει συνέχεια σε αντίθεση με άλλα που λόγω έλλειψης πόρων και υποστήριξης από τις τοπικές κοινωνίες δεν κατάφεραν να διαρκέσουν. Και συνεχίζουμε. Το βασικότερο όλων είναι να έχεις τον κατάλληλο καλλιτεχνικό διευθυντή ή υπεύθυνο προγράμματος. Όσον αφορά στη jazz, αυτός είναι ο Γιώργος Κοντραφούρης, ο μεγάλος πιανίστας, καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, είναι η ψυχή και ταυτόχρονα εκείνος που έχει μια πολύ σωστή εικόνα της πραγματικότητας. Γιατί δεν είναι αρκετό να κάνεις προτάσεις: πρέπει να έχεις και άμεση επαφή με την πραγματικότητα. Είναι κυριολεκτικά ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση του World Music Festival το οποίο ήταν μια πρόταση του Γιώργου του Κουμεντάκη που είναι μέλος το Διοικητικού Συμβουλίου τα τελευταία 4 χρόνια. Η πρότασή του έγινε βέβαια δεκτή και βρήκαμε και για αυτό το φεστιβάλ το κατάλληλο πρόσωπο για την καλλιτεχνική διεύθυνση του προγράμματος, τη Μάρθα Μαυροειδή. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να επιλέγεις τους κατάλληλους συνεργάτες. Είναι ο σημαντικότερος ίσως παράγοντας.
Η ανταπόκριση του κοινού στα δύο νέα φεστιβάλ της Τήνου Ως προς την jazz θα πρέπει να πω πως ήταν μία έκπληξη… δεν ξέραμε τι απήχηση θα είχε. Στο νησί μας άκουγαν ελάχιστοι άνθρωποι jazz και όταν είδαμε την αίθουσα γεμάτη μέσα και έξω και το κτίριο να γεμίζει κάθε βράδυ με 400-500 άτομα, ξαφνιαστήκαμε ευχάριστα! Και είχε και την ανάλογη συνέχεια όλα αυτά τα χρόνια. Υπάρχει μια μεγάλη ανταπόκριση, μάθαμε όλοι τι σημαίνει jazz. Τώρα ως προς τη world music, ενώ είναι πιο εύκολο για τον Έλληνα να ακούσει αυτό το είδος της μουσικής δεν είναι πάντα αυτονόητο. Πάλι η αίθουσα γεμίζει, το αποτέλεσμα ενθουσιάζει το κοινό, όμως θα χρειαστεί ακόμα λίγος χρόνος για να γίνει βίωμα και για τους Τηνίους.
Η συνεργασία του World Music Festival με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ναι, υπάρχει τα δύο τελευταία χρόνια μια συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Το Ωνάσειο Ίδρυμα είναι άλλωστε ο Μεγάλος Χορηγός του Φεστιβάλ . Μία λοιπόν ημέρα πριν την έναρξή του εδώ στην Τήνο υπάρχει ένα προ φεστιβάλ, θα μπορούσαμε να πούμε, στη Στέγη. Αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς γιατί φεύγουμε από τα στενά όρια του νησιού μας και συνεργαζόμαστε με μεγάλους πολιτιστικούς οργανισμούς της Ελλάδας οι οποίοι προβάλλουν το έργο μας.
Οι επόμενοι στόχοι Δίνουμε μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση, γιατί εάν έχουμε κερδίσει τον κόσμο κάποιας ηλικίας έχουμε ακόμα δρόμο για τα νεαρά άτομα. Δηλαδή από 15 έως 30 ετών. Εκεί θα επικεντρωθούμε τα επόμενα χρόνια και αυτός θα είναι ο στόχος μας. Ήδη βέβαια τρέχουν πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα. Έχουμε το Kinder Music για παιδιά από 8 μηνών έως 8 ετών, έχουμε προγράμματα ζωγραφικής και εικαστικών, κάθε καλοκαίρι έχουμε προγράμματα σκάκι, πρόγραμμα γνωριμίας με το νησί. Επίσης, σε συνεργασία με τη Μητρόπολη Σύρου –Τήνου πραγματοποιούμε ένα ετήσιο πρόγραμμα για νέους γονείς. Συνεχίζουμε επίσης τις εποχικές εκθέσεις μας με τον θεσμό τού «Προς Τήνο». Στην τρίτη του έκδοση θα παρουσιάσουμε το 2016 έργα του Βλάση Κανιάρη του οποίου η σύζυγος είναι Τηνιακή. Δεν μπορέσαμε να φιλοξενήσουμε έργα του νωρίτερα, θα έχουμε όμως την τιμή να τα εκθέτουμε μετά θάνατον σε μια αναδρομική έκθεση που θα παρουσιαστεί τον ερχόμενο Ιούνιο. Επίσης, ξεκινήσαμε ένα σημαντικό διεθνές πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στο οποίο είμαστε μεγάλοι χορηγοί. Εννέα εικαστικοί, τρεις κάθε μήνα από τον Μάιο μέχρι τον Ιούλιο, φιλοξενήθηκαν σε ένα χωριό του νησιού, στα Υστέρνια, και μέχρι το τέλος του Οκτώβρη θα παρουσιάζουν τα έργα στο μέγαρο του Ιδρύματος. Είμαστε σε μια διαρκή δημιουργική διαδικασία και μέσα σε μια τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία είναι πολύ σημαντικό γεγονός η υλοποίηση του στόχου που κάθε φορά θέτουμε.
Jazz on Tinos 2015 – To πρόγραμμα
Παρασκευή 28/8:
Manesis/Gyftakis/Gouliaris Trio
Σπύρος Μάνεσης, πιάνο
Αρίωνας Γυφτάκης, Κοντραμπάσο
Αναστάσης Γούλιαρης, ντραμς
Οι τρεις μουσικοί συναντήθηκαν το 2012 και από την πρώτη στιγμή φάνηκε η έντονη χημεία μεταξύ τους, η οποία αναπτύχθηκε ιδιαίτερα με τις ζωντανές εμφανίσεις τους σε χώρους της Αθήνας. Το διαρκές interplay μαζί με το υψηλό επίπεδο των μουσικών τους ικανοτήτων φέρνει στο μουσικό αποτέλεσμα έντονα τα στοιχεία της αφήγησης και της έκπληξης. Είναι ένα μοντέρνο τρίο με πολλές επιρροές από τους μεγάλους του είδους (B.Mehldau , K.Jarrett, P.Bley, B. Evans.) και σαφή αναφορά στην παράδοση του jazz playing. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει original συνθέσεις και standards που χρησιμοποιούνται σας αφετηρία για να οδηγηθούν σε διαφορετικούς μουσικούς χώρους. Πρόσφατα το Manesis/Gyftakis/Gouliaris Trio βραβεύτηκε με το Πρώτο Βραβείο στον 1ο ελληνικό διαγωνισμό τζαζ, τον Apollon Jazz Competition Greece.
Maria Manousaki Quartet» ft Tigran Sargsyan
A music blend of Jazz and Cretan overtones
Μαρία Μαουσάκη, βιολί
Πέτρος Κλαμπάνης, μπάσο
Γιάννης Κυμκιρίδης πιάνο
Βασίλης Ποδαράς ντραμς και κρουστά
Tigran Sargsyan, παραδοσιακή αρμένικη φλογέρα και φωνή
Γεννημένη στη Νότια Αφρική, μεγαλωμένη στην Ελλάδα και πρόσφατα εγκατεστημένη στη Νέα Υόρκη, η διεθνούς φήμης βιολονίστρια Μαρία Μανουσάκη εμπνέεται από τις Κρητικές της ρίζες και την αγάπη της για την τζαζ, για να δημιουργήσει τις προσωπικές της συνθέσεις. Πρόσφατα ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το νέο της δίσκο στον οποίο συμμετέχουν αναγνωρισμένοι μουσικοί όπως οι Shai Maestro, Πέτρος Κλαμπάνης, John Hadfield, Tamer Pinarbassi και Mavrothi Kontanis. Η Μαρία αποφοίτησε από το Berklee College of Music και από τότε έχει εμφανιστεί σε φεστιβάλ και αίθουσες συναυλιών ανά τον κόσμο, όπως το Perth Concert Hall στην Αυστραλία, το Lincoln Centre στη Νέα Υόρκη και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Μαζί της στη συναυλία στο Tinos on Jazz θα είναι ο Πέτρος Κλαμπάνης στο μπάσο, ο Γιάννης Κυμκιρίδης στο πιάνο, ο Βασίλης Ποδαράς στα ντραμς και τα κρουστά και ιδιαίτερος καλεσμένος ο Tigran Sargsyan στην παραδοσιακή αρμένικη φλογέρα και τη φωνή.
Σάββατο 29/8:
Yiotis Samaras Trio feat. George Kontrafouris
Γιώτης Σαμαράς, κιθάρα
Χάρης Χαραλάμπους, μπάσο
Δημήτρης Κλωνής, ντραμς
Γιώργος Κοντραφούρης , πιάνο
Ο Γιώτης Σαμαράς, ένας από τους καλύτερους τζαζ κιθαρίστες στην Ελλάδα. σπούδασε κλασική κιθάρα στο περίφημο κονσερβατόριο Béla Bartók στην Ουγγαρία. Έχοντας παίξει με σπουδαίους μουσικούς εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων και έχοντας διδάξει εκατοντάδες κιθαρίστες που αυτή τη στιγμή κάνουν καριέρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο Γιώτης Σαμαράς τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει χωρίς υπερβολή διαμορφώσει κατά μεγάλο μέρος την ελληνική jazz σκηνή και δισκογραφία . Το τρίο των Γιώτη Σαμαρά στην κιθάρα, Χάρη Χαραλάμπους στο ηλεκτρικό μπάσο και Δημήτρη Κλωνή στα ντραμς, αποδίδει την τζαζ παράδοση με δόσεις από τον «ηλεκτρισμό» του σήμερα, φέρνοντας έτσι τη σύγχρονη αισθητική σε επαφή με το χτες. Μαζί τους ο διεθνούς φήμης πιανίστας και καλλιτεχνικός διευθυντής του Jazz on Tinos Γιώργος Κοντραφούρης.
Κυριακή 30/8:
Singularity Project
David Lynch, Σαξόφωνα
Adedeji Adetayo, Κιθάρα/ Φωνητικά
Βαγγέλης Στεφανόπουλος, Πιάνο
Yoel Soto, Μπάσο
Γιάννης Αγγελόπουλος, Τύμπανα
Ο όρος Singularity προέρχεται από τον τομέα της αστροφυσικής και περιγράφει μια κατάσταση στην οποία τεράστια μάζα ύλης συσσωρεύεται σε ένα σημείο με σχεδόν μηδενικό όγκο. Παρομοίως οι πέντε μουσικοί συναντιούνται για να δημιουργήσουν μια ουσιαστική μονάδα απαλλαγμένη οτιδήποτε περιττό. Το ρεπερτόριο αποτελείται από πρωτότυπες συνθέσεις του Βαγγέλη Στεφανόπουλου γραμμένες και διασκευασμένες ειδικά για το σχήμα. Οι ποικίλες επιρροές και καταβολές του κάθε μέλους του δημιουργούν ένα κολάζ με στοιχεία από modern jazz, fusion, rock, Afro-Cuban.
Lefteris Christofis Group
Λευτέρης Χριστοφής, κιθάρες
Jacques Marugg, βιμπράφωνο
Ανδρέας Κωστόπουλος, μπάσο
Νίκος Τουλιάτος, ντραμς
Ο λυρικός κιθαρίστας Λευτέρης Χριστοφής έχει χαρακτηρισθεί από την Benedetto Guitars ως «ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες της Ευρώπης και ακόμα ανερχόμενος» και ανήκει στην ομάδα καλλιτεχνών που την εκπροσωπεί σε όλο τον κόσμο. Το τελευταίο του άλμπουμ “Nous Icons” έχει εκδοθεί και κυκλοφορήσει από την θρυλική Blue Note Records και έχει στο ενεργητικό του πολλαπλές συνεργασίες με Έλληνες και μη μουσικούς όπως τους Chico Freeman, Paul Wertico, Dominique Di Piazza, Jeff Berlin κ.ά.
Η συνθετική άποψη του Λευτέρη Χριστοφή προσδίδει μία νέα μουσική προοπτική πέρα από τα σύνορα της jazz και του fusion. Διακρίνεται από το λυρικό αυτοσχεδιασμό και το ρομαντισμό των συνθέσεων του κι έναν πηγαίο δυναμισμό που αναδύεται από το υψηλό επίπεδο μουσικής εκτέλεσης των συμπαικτών του. Η μελωδικότητα του βιμπραφώνου από τον εξαιρετικό Jacques Marugg, η δεξιοτεχνικά μπασιστική προσέγγιση του Ανδρέα Κωστόπουλου, η προσωπική ρυθμική άποψη του Νίκου Τουλιάτου συνδυάζονται σε πλήρη αρμονία με τα ηχοχρώματα που εναλλάσσονται μέσα από τον πλούτο των ήχων της κιθάρας από ηλεκτρική σε ακουστική κι από κλασική σε συνθεσάιζερ του “Jazz Guitar Grecian Style” Λευτέρη Χριστοφή.
To Lefteris Christofis Group είναι ένα εκπληκτικό jazz world music quartet που ξαφνιάζει και καθηλώνει τους ακροατές του.
Πληροφορίες:
Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, Τήνος
28, 29 και 30 Αυγούστου 2015. Ώρα έναρξης: 21:30 Είσοδος ελεύθερη
Αν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιες πολυφορεμένες και πηχυαίες εκφράσεις, θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τον Alvis Hermanis (Άλβις Χερμάνις) ως το «τρομερό παιδί του θεάτρου της Λετονίας». Όμως έχουμε την αίσθηση, πως ο 50χρονος σκηνοθέτης που θα παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Αθηνών, την πολυταξιδεμένη παράσταση «Σόνια», σε κείμενο της Tatyana Tolstaya, δε θα ενθουσιαζόταν αν τον αποκαλούσαν έτσι.
Γράφει ο Νώντας Δουζίνας
Ο Άλβις Χερμάνις, όπως δηλώνει στην Εφημερίδα του Φεστιβάλ Αθηνών, επιθυμεί να κάνει ορισμένα βήματα προς τα πίσω, ώστε να ανακαλύψει εκ νέου την ουσία, το μυστικό που όλοι έχουν ξεχάσει, στην προσπάθεια εύρεσης του νέου. Κάπως έτσι, αποφασίσαμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι της παράστασης «Σόνια» που θα παρουσιάσει ο Λετονός σκηνοθέτης. Κάνοντας τα δικά μας βήματα πίσω στο χρόνο και προσπαθώντας να κατανοήσουμε τη δική του ουσία, ώστε μέσα από την ιστορία και τα βιώματά του, να ερμηνεύσουμε τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας του στην σκηνή.
Alvis Hermanis
ΙΣΤΟΡΙΚΟ FLASHBACK
Ίσως πολλοί να θεωρούν, πως μια μικρή χώρα όπως η Λετονία δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο πολιτιστικό ενδιαφέρον.. Μια αναδρομή όμως στην ιστορική της πορεία, καταδεικνύει πως η χώρα που βρίσκεται στη Βαλτική θάλασσα, είναι περισσότερα από μία μικρή χώρα που χρωστά την ύπαρξή της στη διάλυση της ΕΣΣΔ. Η Λετονία διαθέτει σημαντική πολιτιστική παράδοση, που έχει τις ρίζες της σε μια σκληρή ιστορία, η οποία πάντως την έχει οδηγήσει σε ένα γόνιμο, τουλάχιστον βάσει αριθμών, παρόν και σε ένα μέλλον που προδιαγράφεται ευοίωνο.
Πρόκειται για μία εκ των τριών χωρών της Βαλτικής (Λιθουανία και Εσθονία οι άλλες δύο) με σημαντική γεωγραφική θέση, αφού βρίσκεται στα δυτικά της Ρωσίας και κατά την ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης, αποτελούσε το «σύνορο» του Υπαρκτού Σοσιαλισμού με τη Δύση στον 20ό αιώνα και πεδίο αντιπαράθεσης ανά τους αιώνες. Βρισκόταν υπό Πολωνική και Λιθουανική κατοχή, όμως ουσιαστικά οι αρχές διακυβέρνησης ήταν γερμανικές, οπότε προτού περάσει στα χέρια των Ρώσων κατά τον 18ο αιώνα, γνώρισε τη γερμανική κουλτούρα. Ανατρέχοντας στην πρόσφατη ιστορία, δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με ερευνητές, η Λετονία αποτελούσε την αντιπυραυλική προστασία της Ρωσίας από τις δυνάμεις της Δύσης, αφού σε περίπτωση που η κατοχή της χώρας περνούσε σε άλλα χέρια, τότε η πρόσβαση προς την Σοβιετική Ένωση θα ήταν σαφώς πιο εύκολη. Αυτή η στρατηγική θέση κυρίως της Λετονίας και μετέπειτα των άλλων δυο Βαλτικών χωρών, ανάγκασε τους Σοβιετικούς να την αντιμετωπίζουν ως ένα πιο σημαντικό κομμάτι του Κράτους, παραχωρώντας μάλιστα μεγαλύτερες ελευθερίες.
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, η Λετονία βρέθηκε στα χέρια των Ναζί κατά την περίοδο 1941-1944. Το Ολοκαύτωμα έφτασε στην πόρτα της Σοβιετικής Ένωσης, αφήνοντας πίσω του περί τους 66 χιλιάδες νεκρούς Λετονούς Εβραίους και 19 χιλιάδες Γερμανούς, Αυστριακούς και Τσέχους Εβραίους. Ακόμη, στη Λετονία συνελήφθησαν, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν από τους Ναζί πολλοί Ρομά, ο ακριβής αριθμός των οποίων δεν είναι εγκύρως γνωστός. Από το 1944, όταν και οι Γερμανοί ηττήθηκαν, η Λετονία έγινε μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, μένοντας σε αυτή την κατάσταση μέχρι το 1991. Η πολυπολιτισμικότητα όμως, καθώς στη χώρα κατοικούσαν Λετονοί, Ρώσοι, Λιθουανοί, Λευκορώσοι, Πολωνοί, Εβραίοι και Ρομά της έδωσε μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Ένας ακόμη λόγος που η συγκεκριμένη χώρα ξεχώριζε, ήταν πως διατηρούσε πολύ καλές υποδομές και εξειδικευμένους επιστήμονες, με αποτέλεσμα να γίνει η χώρα που φιλοξενούσε το πιο προηγμένο τεχνολογικά, κομμάτι της Σοβιετικής βιομηχανίας. Στην Λετονία κατασκευάζονταν τραίνα, πλοία, λεωφορεία, τηλέφωνα, κινητήρες πετρελαίου και βενζίνης και πολλά ακόμη, ενώ αξίζει να τονίσουμε πως η Λετονία είχε δική της κινηματογραφική βιομηχανία, καθώς και εργοστάσιο παραγωγής δίσκων LP. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους, προσέλκυσε πολλούς εξειδικευμένους εργάτες από όλη τη Σοβιετική Ένωση με αποτέλεσμα να γίνει μια εστία τεχνολογικής προόδου, αλλά και πολιτισμού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, το γεγονός ότι πριν από την πτώση του Σοβιετικού Καθεστώτος, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είχε ήδη προσφέρει μεγαλύτερη αυτονομία, από το 1988 σε ορισμένες χώρες, με προεξάρχουσα την Λετονία. Από το 1991 είναι ανεξάρτητη χώρα, εισήλθε το 2004 στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σήμερα θεωρείται ως μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ευρώπης, έχοντας πληθυσμό περίπου 2 εκατομμυρίων ατόμων.
Επειδή η πολιτική είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κοινωνία και τέχνη που δε διατηρεί σχέσεις αλληλεπίδρασης με την τελευταία δεν έχει υπάρξει ακόμη, ο πολιτισμός δε μπορούσε να μείνει ανέπαφος από μια τόσο σημαντική αλλαγή, όπως η Κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Ιδιαίτερα για μια χώρα που βρισκόταν στην πηγή του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος, μια τέτοια αλλαγή μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιστορική. Νέες τάσεις παρουσιάστηκαν λοιπόν στο θέατρο και προεξάρχοντα ρόλο έμελλε να διαδραματίσει μια νέα κίνηση από 23 καλλιτέχνες, που το 1992 δημιούργησαν το Νέο Θέατρο της Ρίγας, που ουσιαστικά αποτελεί το Εθνικό Θέατρο της Λετονίας και στεγάζεται στην πρωτεύουσα της χώρας. Ένας από αυτούς, ήταν και ο σκηνοθέτης Άλβις Χερμάνις, που βρίσκεται στην Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Θεάτρου από το 1997 μέχρι και σήμερα. Όπως αναφέρεται στη διακήρυξη του Θεάτρου, πρόκειται για «ένα Κρατικό Θέατρο Ρεπερτορίου που προσφέρει καινοτομίες στην τέχνη, τέτοιες ώστε να ανταποκρίνεται τόσο σε επίπεδο περιεχομένου όσο και φόρμας, στις απαιτήσεις του αυτόνομα σκεπτόμενου, σύγχρονου θεατή». Ακόμη, το ρεπερτόριο είναι «υψηλής ποιότητας και εστιάζεται στο σύγχρονο, μορφωμένο και κοινωνικά ενεργό κοινό». Έννοιες καθόλου τυχαίες και προσεκτικά επιλεγμένες, που παρακινούν προς τη διδαχή αλλά όχι προς το διδακτισμό, ο οποίος αποτελεί μια παγίδα που είναι εύκολο να πέσει κάποιος, είτε είναι ένας απλός καλλιτέχνης, είτε ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα. Οι παραπάνω, είναι οι βασικές αρχές ενός θεάτρου, που χάραξε την πορεία του κατά τη διάρκεια 25 πολύ σημαντικών ετών σε ιστορικό επίπεδο και με βάση αυτές, παρουσιάζει πολυεπίπεδο έργο στη Ρίγα, έχοντας παράλληλα γίνει γνωστό ανά την Υφήλιο, αφού οι παραστάσεις του έχουν ταξιδέψει σε περισσότερες από 200 χώρες και 40 Φεστιβάλ, μερικά μάλιστα εκ των πιο σημαντικών του κόσμου, όπως το Φεστιβάλ της Αβινιόν, του Εδιμβούργου, της Ολλανδίας ή του Σάλτσμπουργκ.
«ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ. ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ – ΣΟΝΙΑ»
… Με αυτά τα λόγια η συγγραφέας του έργου Τατιάνα Τολστάγια, περιγράφει την Σόνια, που σκηνοθέτησε με επιτυχία ο Άλβις Χερμάνις το 2006 και από τότε, έχει ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη. Ο επιτυχημένος Λετονός σκηνοθέτης, με τις σαφείς (πώς θα μπορούσε αλλιώς άλλωστε;) επιρροές από τον Σοβιετικό, αλλά και τον Γερμανικό πολιτισμό, παρουσιάζει μια «Μετασοβιετική» παράσταση, με πρωταγωνίστρια όμως μια «Σοβιετική» περσόνα. Μέσα από μια ρεαλιστικά αναπαριστώμενη σκηνογραφία ο Χερμάνις επιστρέφει στον άνθρωπο, δίνει τη σκυτάλη στον ηθοποιό και προσφέρει ένα θεατρικό σύμπαν, που βασίζεται στις βασικές, ουσιαστικές αρχές του, χωρίς ιδιαίτερα φτιασίδια και υψηλούς τόνους. Όπως δηλώνει μάλιστα, για να οδηγηθεί με ασφάλεια στο μέλλον, ο Χερμάνις επιχειρεί να επιστρέψει και να βυθιστεί στην ουσία, ώστε έτσι να ακολουθήσει έναν πιο ασφαλή δρόμο προς το νέο, που όλοι μανιωδώς κυνηγούν, αλλά ελάχιστοι βρίσκουν.
Η Σόνια, είναι μια κάτοικος του Λένινγκραντ της δεκαετίας του ’40, με μια τυπική Ρωσική ζωή, χωρίς εξάρσεις και υψηλούς τόνους. Η ικανότητα στη μαγειρική και τη ραπτική, επισκιάζονται για την ίδια, από την ασχήμια και τη μοναχικότητά της. Όταν λαμβάνει ένα ερωτικό γράμμα από τον κακό Ada, η ζωή της θα αλλάξει, ενώ λίγο την ενδιαφέρει αν είναι πραγματικότητα ή φαντασία αυτό που ζει. Ο Alvis Hermanis σκηνοθετεί παραθέτοντας κάθε λεπτομέρεια στο σκηνικό, ώστε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την αντίθεση της Σόνιας, που είναι άσχημη εξωτερικά, αλλά ευαίσθητη εσωτερικά. Κυρίως όμως, χρησιμοποιεί έναν άντρα στο ρόλο της Σόνιας.
Σημασία λοιπόν δεν έχει πάντα αυτό που βλέπουμε, αλλά αυτό που νιώθουμε και αισθανόμαστε και σε αυτό, ο ηθοποιός παίζει καθοριστικό ρόλο, όπως άλλωστε έχει διδαχθεί επί μακρόν ο σκηνοθέτης, που μεγάλωσε μέσα σε μια από τις σημαντικότερες θεατρικές παραδόσεις του κόσμου, αυτή του Ρωσικού θεάτρου. Θα πετύχει σε αυτή την προσπάθεια; Θα μας ταξιδέψει νοητά σε έναν άλλο, ίσως και τόσο οικείο, κόσμο;
Αυτό θα το ανακαλύψουμε, στις 16-18 Ιουνίου 2015 στο Φεστιβάλ Αθηνών!
Στη διάρκεια των χρόνων το «κλειστό» σχήμα των performers που οι Jan Lauwers και Grace Ellen Barkey είχαν συγκεντρώσει γύρω τους έγινε μέρος ενός πιο μακροπρόθεσμου οράματος για την ομάδα. Παράλληλα δηλαδή με τις παραστάσεις της Needcompany, οι συνεργάτες – καλλιτέχνες είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν – ή και να δοκιμαστούν παρουσιάζοντας – τη δική τους δουλειά. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα να αναπτυχθούν εντός της ομάδας πολλές δημιουργικές καλλιτεχνικές «συμμαχίες»: Lemm & Barkey (συνεργασία μεταξύ της χορογράφου Grace Ellen Barkey και της σχεδιάστριας κοστουμιών Lot Lemm, από το 2004), MaisonDahBonnema (συνεργασία μεταξύ των performers Hans Petter Dahl και Anna Sophia Bonnema, από το 2003) και την OHNO COOPERATION (συνεργασία μεταξύ του performer και συνθέτη Maarten Seghers και του ιδρυτή της Needcompany Jan Lauwers, από το 2006).
Άραβα Αμπού αλ’ αλά αλ Μααρί και της ανατρεπτικής Βαλλιάντα μπιν αλ Μουστακφί από την αραβική Ανδαλουσία, ποιήτριας που έγραψε κατά τον 11ο αιώνα.
listenviews 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.